شرایط برای دانشجویان ایرانی در دوران گروگانگیری سخت شد و حتی گریبان شهروندان عرب و ترک را نیز گرفت...من و همسرم که در آن زمان در خانه‌های دانشجویی زندگی می‌کردیم، دو تلفن تهدیدآمیز دریافت کردیم. هر دو این تلفن‌ها توسط دانشجویان انجام گرفته بود...اساتید چپ نیز گروگانگیری را مخل شئونات لازم بین‌المللی می‌دانستند...گروگانگیری کارکنان سفارت ۴۴۴ روز به طول انجامید، اما آمریکا با حمایت از شاه، ۲۵ سال ایرانی‌ها را در گروگان نگه داشت...هنوز آثار روانی گروگانگیری را در بین آمریکایی‌ها می‌بینیم.

روی کار آمدن سیدضیاءالدین طباطبایی را نمی‌توان به چرخشی از سوی یک دیدگاه خاص در انقلاب مشروطیت به سوی دیدگاه خاص دیگری دانست و شخصیت و مرام سیاسی وی را نیز در وهله اول باید در پرتوی مسایلی دید که بیشتر ربط به فرصت‌طلبی سیاسی او و نیز حمایت ارتش بریتانیا از او دارد...نباید اعتبار و مقام سیدضیاء را بیش از آنچه وی بود جلوه داد. سیدضیاء یکی از تحصیلکردگان آن دوران بود که نه واقعا دارای آرمان‌های نظری بود، نه خود را معتقد به اصول خاصی می‌دانست.

حکومت رضا شاه از پایه اجتماعی خاصی برخوردار نبود و این واقعیت باعث می‌شود که حکومت وی اساسا شکننده باشد... رضا شاه روحیه خود را تا حدودی باخته بود.

ترور ناصرالدین شاه الزاما به معنی اقدام سیاسی حساب شده برای بهره‌برداری سیاسی نبوده است...این ترور متاثر از رمانتیک‌های انقلابی و فضای جهانی نبود...ترور ناصرالدین شاه زمینه‌ساز انقلاب مشروطیت نبود.